Inmiddels weten we dat Lance Armstrong vals speelde, maar zijn invloed op het wielrennen is groot geweest. Voordat hij de macht greep, reden de meeste wielrenners op de macht, oftewel met een grote versnelling. Armstrong reed bij zijn comeback met een hoge trapfrequentie en won de Tour de France uiteindelijk zeven keer. Inmiddels is ‘klein rijden’ de standaard. Maar waarom is het goed om met een hoge trapfrequentie te fietsen?
Waarom een hoge trapfrequentie?
Het voordeel is dat je spieren minder snel vermoeid raken. Doordat je verzet minder zwaar is, hoef je minder kracht te leveren om je pedalen rond te draaien. Hierdoor wordt het vermogen meer met de langzame spiervezels geleverd. Langzame spiervezels voelen minder snel vermoeid. Snelle spiervezels, die je aanspreekt bij een zwaar verzet, zijn sneller vermoeid. Daarnaast is een lichter verzet ook beter voor je kniegewrichten. Door een lichter verzet komt er simpelweg minder kracht op je knieën.
Hoge trapfrequentie moet je trainen
Nadeel van een hogere trapfrequentie is dat de spieren meer bloed en zuurstof nodig hebben als ze sneller trappen. Dit is te trainen. Zeker als je beginnend fietser ben, is het verleidelijk om een wat zwaarder verzet te kiezen omdat dit vaak comfortabeler aanvoelt. Toch is het belangrijk jezelf te trainen een licht verzet te kiezen. Bijkomend voordeel is dat je met een hogere trapfrequentie meer spiersamentrekkingen hebt, wat het effect van je training op je duurvermogen vergroot.
Ideale trapfrequentie
De ideale trapfrequentie bestaat niet. Die is van heel veel factoren afhankelijk: wind, temperatuur, terrein, ervarenheid, getraindheid enzovoorts. Wel wordt als richtlijn over het algemeen geadviseerd om tussen de 95 en 100 omwentelingen per minuut te maken (op vlak terrein, bergop ligt dit getal tussen de 70 en 80). Uiteraard is dit ook afhankelijk van wat je fijn vindt, maar ga in ieder geval niet onder de 80 en boven de 110 omwentelingen zitten.
